Is een burn-out zo maar opeens voorbij? Lees mijn blog over de voorbereiding op een verjaardag. Opnieuw hyperventilatie. Een slapeloze nacht. Lees ook over hoe ik mijn benauwde wandeling doorkwam.
De verjaardag
M. was jarig afgelopen zaterdag. Ze is alweer vijftien geworden. Wat gaat de tijd snel. De hele week daarvoor ben ik bezig geweest met de voorbereiding. Ik kwam erachter dat er best veel stof zat aan de plafonds. De afgelopen periode was ik zo bezig met 'overleven', dat ik veel over het hoofd heb gezien. Fijn dat ik weer energie heb om dit te kunnen doen.
Ik besloot de verjaardag 's ochtends te vieren. De hapjes besloot ik vlak voor die tijd te maken. De hele week had ik rare steken in mijn hoofd. We gingen veel te laat slapen en zoals je weet gaat de wekker 's morgens heel vroeg vanwege de bus van D. Daarna kon ik gelukkig wel nog even uitrusten tot wanneer ik wilde. Inmiddels kunnen mijn hormonen gelukkig weer een paar koppen koffie aan op een dag. Zo sleepte ik mij er doorheen.
De verjaardag verliep heel erg fijn en gezellig.
Een benauwde wandeling
Mijn zusje bleef nog even hangen. Daar had ik ook rekening mee gehouden. Ik gaf wel aan dat ik even ging liggen zodra de visite weg was. Daarna wilden we even wandelen.
Van tevoren wist ik dat ik (vanwege vermoeidheid/ teveel gehad) wat benauwd kon worden tijdens een wandeling. Het hangt ook af van het eetmoment en van wat ik heb gegeten. Het was vroeg in de middag. Eigenlijk niet het juiste tijdstip. Ik gaf zelf het tempo aan en zei dat ik zo nu en dan even op adem moest komen. Mijn zusje had alle begrip, ook al had ze geen idee wat ik had. Ze vroeg of ik geen last van mijn longen had. Nee, zei ik, dat heeft allemaal te maken met de burn-out/ overgang. Het is normaal en hoort erbij. Zo stelde ik mezelf ook gerust. Zodra ik een bankje zag, gingen we daar even op zitten, tot ik weer verder kon.
Toch maar de lange route
Ik besloot toch de lange route te nemen in de hoop dat er nog meer bankjes onbezet zouden zijn. Ik had ook wel zin in een langere wandeling. Helaas bleek het volgende bankje bezet te zijn, waardoor ik mezelf moest inpraten dat ik niet in paniek zou raken. Ik haalde probeerde mijn ademhaling weer goed te krijgen. Langer uitademen dan in. Dat lukte gelukkig. In gedachten zag ik mij intussen al mijn man bellen dat hij ons maar moest halen. Maar nee, gelukkig is dit nog nooit nodig geweest. Ik bedacht ook dat er al gauw weer een bankje zou zijn. Ik sprak in gedachten tegen mezelf dat ik rustig moest blijven. "Het komt goed!"
Het volgende bankje was gelukkig vrij. We gingen daar even zitten. Totdat er een oude mevrouw met begeleider aankwam. Ik hoorde de begeleider tegen de mevrouw zeggen, het spijtig te vinden dat het bankje bezet was. Ik bedacht dat ik wel weer verder kon en gaf ons plekje dus weg. Het was goed! Nadat we weer thuis waren, ging het regenen. Wat een timing!
's Avonds nog een wandeling in de regen
's Avonds na het eten gaf M. aan dat ze zin had in een regenwandeling. Vanwege dat ze eigenlijk nooit meer mee wil wandelen, ging ik erop in. Ik had ook wel energie gekregen van de middagwandeling. Een voorwaarde was dat paraplu's verboden waren. Haha! Gelukkig vond ik nog een jas met een capuchon. Zo gingen we op pad! Het regende niet zo hard. Het was heerlijk fris! Ik genoot ervan. Dat moeten we vaker doen!
Reactie plaatsen
Reacties
Met plezier gelezen. Door de streep en de foto van de ballonnen had ik niet door dat dit de blog was over de wandeling. het kostte even tijd om te ontdekken dat ik gewoon naar onderen moest scrollen. Misschien de streep weghalen.
Erg herkenbaar de blog. En mooi geschreven.
Tjonge Ilona. Wanneer ik het zo lees, voel ik de spanning, maar ook de blijdschap dat het allemaal gelukt is. En dat je ook nog van de verjaardag en de wandelingen hebt kunnen genieten! Veel liefs van mij.