Een telefoontje

Stress. Waar komt het vandaan? Een telefoontje van de praktijkondersteuner deed wonderen. Gedachten op een rijtje zetten. Het gesprek zette me eindelijk in beweging om weer een paar wandelingetjes te doen. Hoe was jouw week?

Het telefoontje

Blij ben ik met de gesprekken die ik eens in de paar maanden nog heb met de praktijkondersteuner van de huisarts. Vorige keer ging het goed en hadden we niet zoveel te bespreken. Ik dacht elke keer.. zal ik het afzeggen..? Maar.. nu had ik toch weer zoveel stress opgebouwd, dat het fijn was dat ze belde. Ik had het nodig.

Weer had ik hyperventilatie de afgelopen weken. Het werd steeds erger. Ik maakte me er druk over, waardoor het nog erger werd. Kwam het door voeding? De praktijkondersteuner maakte me duidelijk dat ik zelf de stress aanmaak.

Een andere school zoeken voor D.

Er gebeurde ook veel in ons gezin. Ik moest kijken voor D. naar een school voor het Voortgezet Onderwijs. Samen met haar bezocht ik een open dag. Samen met R. ging ik in gesprek met de school, waar M. op zit. Vanwege dat D. slechtziend is en een vertraging heeft opgelopen in haar ontwikkeling is het erg belangrijk dat zij op een goede plek terecht komt.

Het zoeken moet je zelf doen als ouders. Er is niemand die je hierbij kan helpen. Dat hebben we met alles zo ervaren. Ik heb niet voor niets een burn-out opgelopen na al die jaren. D. zit nu in groep 7, maar de tijd tot de aanmelding is volgend jaar maar kort om dan nog te moeten zoeken. We hadden geen idee dat op de school van M. ook een mooie plek voor haar zou zijn.

Toen ik belde, had ik meteen de juiste persoon aan de lijn. Dat was mooi. Ze zei zelfs dat, omdat D. een jaar was blijven zitten (late leerling), ze na de zomervakantie al naar het V.O. mocht. Dat hadden we niet verwacht. Maar de basisschool gaf ons als advies om dit niet te doen.

Ze heeft toch iets meer stevigheid nodig om met een goede basis te beginnen. Maar de juiste plek hebben we gevonden. Dat geeft een stuk rust. Dit soort dingen brengen we ook in gebed en God leidt ons hierin. Dat ervaar ik.

Verder met het gesprek

Hè heerlijk om even van me af te schrijven. Het geeft een soort reset van mijn gedachten. Dat vertelde ik ook aan de praktijkondersteuner. Een aardige vrouw met kinderen van dezelfde leeftijd. Wat ik allemaal schreef vertelde ik haar. Ook dat ik me afvroeg of het werkelijk zo kon zijn dat ik na het eten van suiker hyperventilatie kreeg.

Ze stelde me erg gerust en zei dat ik de stress al aanmaakte met het idee dat ik suiker ging eten. Het afwennen van suiker had ik als advies opgevolgd van een voedingscoach. Het hielp toen wel, maar ik moet er de juiste balans in vinden. Ik merkte ook als ik gezellig op een feestje was en suiker ging eten, er niets aan de hand was. Er speelt zich dus onbewust veel in mijn hoofd af. Ik schiet door met dingen. Zo ook met voeding.

Hyperventilatie

Wat de hyperventilatie betreft, vroeg ze me wat ik ging doen als ik hyperventilatie kreeg. Ik zei, nou dan maak ik mijn uitademing langer dan mijn inademing. Nou zei ze, dan weet je wat je eraan kunt doen. Ja dat klonk heel nuchter inderdaad. Dus als ik het krijg, dan doe ik dat en dan stel ik mezelf gerust dat het weer goed komt.

Tegen R. zei ik, als ik in de paniek schiet, moet je me niet negeren, maar zeggen: "rustig, het komt weer goed". Ik besefte hoe vreselijk ik het vind om stilzwijgend genegeerd te worden op zulke momenten. Ik hoop dat hij het oppikt en anders herhaal ik het nog een keer.

De spil van het gezin

Herken je dit ook? Mijn hoofd zit vol met plannen en ideeën. Bij alles wat er om me heen gebeurt spring ik op als een control freak. Ik maak me gewoon onnodig druk. De kledingkast van D. is kapot. De deur is eruit gevallen. Ze moet een nieuwe. Ze komen bij mij. Ik ben de spil van het gezin.

Er staat een kledingkast in de berging, die mooi is voor haar kamer. Ik wil dus een nieuwe hoge kast in de berging en die er nu staat, naar haar kamer verplaatsen. Ik heb wel zin in iets nieuws, maar het kost ook energie. Wie gaat de nieuwe kast in elkaar zetten? R. is zo druk met zijn werk. D. moet nieuwe schoenen en is online aan het shoppen.

Steeds hoor ik "mama, deze..". Als ze de nieuwe schoenen heeft, gaat ze jurken shoppen. Dat weet ik nu al... Verder zijn het van die kleine dingen. Ze kan de douche niet aanzetten.. Elk avond roept ze... "mama!" Gisteravond ging ik wandelen en toen bleek ze al te hebben gedoucht. M. had de kraan aangezet... Nou dat doe ik de volgende keer weer haha. En ik zal eens even kijken hoe we kunnen zorgen dat ze het zelf kan doen.

M. maakt zich juist nergens druk over en laat alles aan mij over. Dat is ook weer iets wat me bezig houdt. Dat ik voor haar moet denken. Pas hebben we eindelijk nieuwe kleding geshopt. Haar eigen rustige onopvallende slobberige stijl in het zwart, wat niet mijn stijl is, maar het is goed.

Wandelen

Op advies van de praktijkondersteuner ben ik weer gaan wandelen. Vooral de links/ rechts armbeweging is heel goed voor de hersenen. Deze reden was de juiste motivatie. Het is me nu twee keer gelukt en het deed me goed. Ik zag zelfs nog een haas rennen ;). Overdag kom ik niet op gang, dus 's avonds na het avondeten. Dat ga ik me aanwennen. Oké.. genoeg geschreven voor vandaag. Straks weer even bloggen op m'n andere website www.bijbeltijd.nl.